Lezing Abeltje Boerstra ‘Zij noemde mij Kruizemunt’

Na jaren van zwijgen gaat Abeltje Boerstra met het uitbrengen van haar boek en autobiografie ‘Zij noemde mij Kruizemunt’, de schaamte voorbij. Ze neemt je mee in een  wereld van uitersten, in een tijdsgeest van lang vervlogen tijden. Haar levensverhaal gaat over kindermishandeling, het leven met een partner met narcistisch gedrag wat  uiteindelijk voor Boerstra uitmondde in ouderverstoting. Abeltje geeft een lezing over de speerpunten in haar boek. Ze hoopt op interactie met de aanwezigen. 

Na jaren van zwijgen gaat Abeltje Boerstra met het uitbrengen van haar boek en autobiografie ‘Zij noemde mij Kruizemunt’, de schaamte voorbij. Ze neemt je mee in een  wereld van uitersten, in een tijdsgeest van lang vervlogen tijden. Haar levensverhaal gaat over kindermishandeling, het leven met een partner met narcistisch gedrag wat  uiteindelijk voor Boerstra uitmondde in ouderverstoting. Abeltje geeft een lezing over de speerpunten in haar boek. Ze hoopt op interactie met de aanwezigen. 

Elke dag worden er kinderen mishandeld, in relaties vrouwen en soms ook mannen vernederd en ouders verstoten. Iedereen die het meemaakt probeert op zijn eigen manier  te overleven. Volgens Abeltje zorgt de schaamte ervoor dat veel mensen zwijgen en in een isolement raken. In haar werk als psychosociaal therapeut werd ze geconfronteerd  met alle dingen die ze zelf had meegemaakt, het raakte haar als een mokerslag. Het was of ze in de spiegel keek. Hoewel ze diep van binnen met ze meehuilde, weigerde ze om zichzelf als slachtoffer te zien.

Toen Abeltje zeventig werd en stopte met werken kwam alles in hevigheid terug en besloot ze om als therapie haar levensverhaal op te schrijven. Het was een lange weg, maar het was haar redding. In haar autobiografie ‘Zij noemde míj Kruizemunt’, neemt ze de lezer mee in alle turbulente facetten van haar leven.